Jedwabne futro, przenikliwe spojrzenie i czuła natura – takie są właśnie koty rasy radgoll. Dla kogo będą najlepszym towarzyszem codzienności? Co warto wiedzieć o ich zachowaniu? Jaka jest historia tej popularnej rasy? Oto odpowiedzi na najczęściej zadawane przez kociarzy pytania.
Radgoll – jak wygląda i zachowuje się ta wyjątkowa rasa kota?
Koty rasy radgoll, jeśli nie cierpią na poważne choroby, żyją średnio od 12 do 15 lat. Ich waga zazwyczaj nie przekracza pięciu kilogramów, choć istnieją przypadki, że duże i masywne jednostki osiągają nawet 10 kilogramów wagi. Do tego, radgolle to koty długowłose, dzięki czemu prezentują się iście po królewsku. Wyróżnia się trzy rodzaje umaszczeń tej rasy: colourpoint, bicolour oraz mitted. Każdy z nich może wystąpić aż w dziesięciu odmianach kolorystycznych.
- Mitted występuje w przypadku radgolli ze „skarpetkami”, czyli innym kolorem w okolicy łap oraz białym pasem ciągnącym się od brody do nasady ogona.
- Colourpoint ma ciemniejsze, jednoczesne zabarwienie wielu części ciała kota: łap, ogona, uszu oraz maski. Zmiany na ciele mogą występować też gdzieniegdzie indziej.
- Bicolour to zachowanie białego koloru w okolicach brzucha, łap i klatki piersiowej. To najczęściej spotykana odmiana na świecie, również w Polsce.
Czy koty ridgoll są spokojne i pozytywne?
Już jako kocięta, radgolle są z natury spokojne oraz inteligentne – szybko uczą się otoczenia i rozumieją procesy zachodzące w domu. Dzięki temu, że szybko łapią, nie ma przeszkód, by nauczyć ich kilku fajnych sztuczek. Można zacząć już w młodym wieku kota, ponieważ pozytywnie powinny zareagować na okazję do nauczenia się nowych rzeczy. Koty rasy radgoll nie mają także problemy z rozumieniem, że pochwały i nagrody są za wykonywanie konkretnych czynności – rozumieją przyczynę i skutek, dlatego nietrudno je wychować.
Pod względem zachowania koty radgoll słyną z pozytywnej natury, co nie zawsze jest tak oczywiste w przypadku tych zwierzaków. Wyluzowana postawa oraz otwartość na nowe rzeczy sprawia, że wielu postrzega te koty niemal jak psich kompanów, zawsze skorych do zabawy i otwartych na różnego rodzaju rozrywki.
Jaka jest historia rasy radgoll?
Koty radgoll swoją historię rozpoczęły stosunkowo późno, ponieważ dopiero w latach 60. XX wieku. Właścicielka kotów perskich z Kalifornii skrzyżowała półdziką białą kotkę z kotem birmańskim – który przypominał koty syjamskie. Koty z tego miotu zostały skrzyżowane z persami oraz kotami burmskimi, co sprawiło, że powstała omawiana dziś rasa. Co ważne, ta początku nie była uznawana przez większość stowarzyszeń. Z tego powodu Ann Baker – która wynalazła rasę, zastrzegła jej nazwę i stworzyła własną organizację pod nazwą International Ragdoll Cat Association (IRCA).
Nazwa ridgoll pochodzi od tego, że koty mogą całkowicie rozluźnić ciało, przez co wiotczeją na rękach niemal jak lalki. Niektórzy twierdzą, że to właśnie luz ciała sprawia, że koty te są tak przyjazne, a nawet luzackie w kontaktach z ludźmi.
Co jedzą koty z rasy radgoll?
Koty radgoll należą do tych największych – choć patrząc na zdjęcia nie zawsze to widać, faktycznie koty te potrafią osiągać spore rozmiary. Dlatego potrzebują zdrowej i zbilansowanej diety oraz regularnej aktywności fizycznej. Warto kontrolować wagę kota oraz wykonywać rutynowe badania, ponieważ radgolle są podatne na choroby związane z układem moczowym, w tym kamienie nerkowe.
Jeśli u kota pojawią się objawy chorób układu moczowego, zmiana diety na karmę suchą o odpowiednim składzie powinna pomóc obniżyć współczynnik pH w moczu. Aby dobrać karmę, warto w pierwszej kolejności udać się do weterynarza (specjaliści coraz częściej oferują produkty na miejscu), a w następnej kolejności do specjalistycznego sklepu, gdzie odpowiednia osoba z doświadczeniem wskaże, które rozwiązania pasują do danej rasy zwierzaka.
Zachowanie kotów w domu. Czy pupile rasy radgoll będą kłopotem podczas codziennej zabawy?
Dla przyszłych właścicieli kotów rasy radgoll może być bardzo ważny fakt, czy zwierzęta poradzą sobie same w domu, czy nie będą ochoczo niszczyć mebli, oraz w jaki sposób powitają domowników po powrocie do domu. Nie jest tajemnicą, że wiele kotów po prostu… nie przejmuje się właścicielem, nawet gdy ten przed dłuższy czas jest nieobecny. Co więcej, wiele pupili obraża się, jeśli właściciel przez kilkanaście godzin nie wraca do domu. Urażone koty potrafią sprawiać, że właściciel przez kilka dni musi bardzo zabiegać o kontakt z ukochanym kotem. Czy tak jest również w przypadku tej rasy?
Oczywiście, od każdej reguły będą wyjątki, jednak koty rasy radgoll są czułe i z radością towarzyszą właścicielom wszędzie, gdzie pójdą. Po wyjściu domowników mogą być ciekawskie – przez znudzenie codziennością, w której nie ma właściciela, a co za tym idzie – nie ma kogo zaczepiać i z kim się bawić.
Oto dlaczego warto obserwować swoje koty radgolle
Radgolle często dają sygnały, że będą chciały zwiedzić konkretną półkę, szafę lub wejść do kanapy. W jaki sposób? Często wręcz wydaje się, że rozkładają na czynniki pierwsze dany mebel, np. dłużej mu się przyglądając przez kilka godzin, a nawet dni. Ponieważ, tak jak zostało wspomniane, są to koty bardzo inteligentne, można być pewnym, że raz ustalony sobie cel spełnią – co niekoniecznie spodoba się właścicielowi.
Jeśli chodzi o codzienne wychodzenie, np. do pracy, to koty radgoll nie mają trudności ze zrozumieniem rutyny domowników. Są świadome, że właściciele wychodzą drzwiami i wracają po kilku lub kilkunastu godzinach. Przez ten czas będą buszować, ale po powrocie, gdy tylko zrozumieją, że zbliża się właściwa godzina, znajdą się pod drzwiami, by powitać właściciela. Bardzo możliwe, że niczym jak pies, zaraz po wejściu domownika do domu, wskoczą na kolana i będą prosić o porządną dawkę głaskania.
Minusy mieszkania z kotem rasy radgoll – czy takie istnieją?
Istnieje oczywiście kilka minusów, które sprawiają, że rasa radgoll nie jest dla wszystkich. Zostając w temacie wskakiwania, warto zauważyć, że każdy wysoki punkt to dla zwinnego zwierzęcia, swojej elastyczności zawdzięcza nawet nazwę, jest wyzwaniem i ciekawym miejscem, na które wręcz trzeba się wspiąć. Z tego powodu lepiej pochować szklane rzeczy, mogące spaść, będąc tym samym zagrożeniem dla osób i przedmiotów przebywających poniżej, a nawet problemem dla kota, co poskutkuje niepocieszeniem, gdy nie uda mu się wygodnie rozłożyć na lodówce czy półce z grami planszowymi.
Kolejna kwestia to „rozmowy”. Koty te nie są nadmiernie gadatliwe, będą wydawać dźwięki głównie wtedy, gdy zachcą jeść lub poczują potrzebę głaskania. Czy to wada? Prawdopodobnie nie, choć trzeba pamiętać, że radgolle to rasa inteligentna, a więc możliwe, że prędzej czy później, gdy kociak zdobędzie zaufanie właściciela, będzie próbować niewielkich manipulacji – np. w celu otrzymania dodatkowego posiłku.
Jeśli nasili się miauczenie w sytuacjach, gdy np. został podany już posiłek, warto mieć na uwadze przebiegłość małego stworzenia. Ponadto, ponieważ radgolle są inteligentne, nie mają więc trudności ze zrozumieniem, gdzie znajdują się przekąski i zaplanowaniem prób dostania się do właściwego opakowania czy szafki. Ich wspinaczki mogą skończyć się wysypaniem zapasów i zjedzeniem ulubionego jedzenia, więc jeśli to możliwe, lepiej ukryć niektóre opakowania w taki sposób, by koty nie miały do nich dostępu.
Jak pielęgnować koty radgolle? O pięknej sierści i nie tylko
Kot radgoll jest pozbawiony podszerstka, a co za tym idzie, nawet mimo długiego futra nie wymaga odpowiedniej pielęgnacji oprócz cotygodniowego czesania. Koty je zazwyczaj lubią, więc nie powinno być problemu z namówieniem do takiej czynności. Długie futro w okolicy ogona oraz przy łapkach może się brudzić, np. przez kuwetę, dlatego warto mieć pod ręką mokre ręczniki. Niestety na jasnej sierści kotka takie zmiany łatwo są widoczne, a ich estetyka pozostawia wiele do życzenia.
Jak każe tradycja, kotu trzeba regularnie przycinać pazury. Przyjmuje się, że koty domowe, które nie opuszczają domu lub mieszkania, powinny mieć obcinane pazury średnio co cztery tygodnie. W przypadku wychodzących pupili nie ma takiej potrzeby. Jeśli nie ma się pewności, czy kot opuszcza domostwo wystarczająco często, warto obserwować, czy nie zauważa się zmian w poruszaniu kotka. Jeśli ma pewne problemy lub miauczeniem wyraża dyskomfort, lepiej zająć się pazurami.
Ile kosztuje kot radgoll?
Kot radgoll nie jest rasą, którą można znaleźć w schroniskach – to kot do kupienia z profesjonalnej hodowli rejestrowanej, np. PZF lub FPL. Co istotne, jego ceny zaczynają się od 2000 złotych i sięgają nawet trzykrotności tej kwoty. Miesięczne utrzymanie sporego kociaka to koszt wynoszący około 200 złotych.
Najważniejszą kwestią podczas zakupu kota z profesjonalnej hodowli jest książeczka zdrowia, uzupełniona o wpisy z wymaganymi szczepieniami oraz odrobaczeniami. Niektórzy oferują np. hodowle z chipami, dzięki czemu mając odpowiednie dane, można łatwo przeanalizować historię zdrowia kota. W Polsce jest to rozwiązanie powoli zyskujące na popularności, jednak jeszcze nie na tyle, by móc liczyć na nie w przypadku każdego hodowcy.
Co ważne, książeczka zdrowia powinna zostać wypełniona dokładnie, niedopuszczalne są sytuacje, gdy ma wyrwane czy sklejone strony. Również, jeśli istnieje podejrzenie zmazania, zamazania czy zakorektorowania zdań, trzeba od razu zweryfikować, co wydarzyło się w danym miejscu. Warto wiedzieć, że każdą wątpliwość związaną z książeczką można rozwiać nie tylko w hodowcą, ale również lekarzem weterynarii.
Czy warto wybrać kota radgoll do swojego domu?
Żywy, ciekawski kot, który będzie witać domowników przy wejściu i odprowadzać do drzwi, a także ciekawa kuleczka, niemal rozpływająca się w rękach – kot ten jest świetną opcją dla osób, które mają za małe mieszkanie na psa, a chcą mieć aktywnego kompana, swoim zachowaniem niemal do złudzenia przypominającego czworonożnego przyjaciela. Radgolle, choć do najtańszych kotów nie należą, jako przyjaciel są bezcenne, co oznacza, że są zdecydowanie warte każdej złotówki!